Soms lees of hoor je woorden die je niet meer loslaten. Die op verschillende momenten van de dag voorbijkomen. Waar je de diepgang van mag ontdekken, aangezien de Here je er een les mee wilt leren. Iets wilt laten inzien of gewoon een uitdaging wilt meegeven. Leven met een hart vol van Jezus. Hij geeft het als beschrijving van zijn plannen, zonder te veel prijs te geven, maar het geeft net die trigger. Iets wat je nieuwsgierig maakt en waardoor je op onderzoek uitgaat. Om de eindstreep te bereiken en je doel niet te missen, heb je soms iets kleins nodig met een grote uitwerking. Een levendig bijwoord: Lef

Geloof is niet het vasthouden aan een heiligdom, maar een eindeloze pelgrimsreis van het hart; Verlangen met Lef, vurige liederen, gewaagde gedachten, een impuls die het hart overweldigt, de geest in beslag neemt- Dit alles drijft ons voort naar Hem, die ons hart laat klinken als een klok’

(Abraham Joshua heschel en Samuel H.Dresner in I asked for Wonder: A Sppirituel Anthology)

Zo’n klein woordje met zo veel input en uitdaging. Een woordje wat al langere tijd een grote impact heeft op mijn denken en handelen. Een woordje wat je verschillende uitdagingen en mogelijkheden meegeeft. Hij laat je uitstappen in gebieden waar je anders aan de zijlijn van had gestaan. En laat je achteraf getuigen van wat je hebt gedaan. Vaak schrijf ik mijn blog met een koptelefoon op en sluit ik me af, om mijn focus te leggen op de stem van de Here. Zodat hij mijn handen en hoofd mag gebruiken om de woorden op papier te zetten. Terwijl ik dit doe, hoor ik de woorden; Come on my soul , dont you be shy on my

Want alles wat we doen, doen we vanuit de liefde van Christus. 2 KORINTIËRS 5:14 BB

Naast dat wij weten wie de Here Jezus is en wat hij doet en kan, heeft onze eigen vlees en wandel een beetje lef nodig. Zodat wij alles in bezit mogen nemen die de Here voor ons in petto heeft. Aansporing, uitstappen of op je doel af, geef er een naam aan. Want als wij het vanaf ons vlees en het comfort laten afhangen zal er vrij weinig gebeuren. We kunnen allerlei conferenties aflopen, YouTube filmpjes bekijken en aangespoord en bemoedigd worden, maar wat doen wij er mee? Slaan we het op en dat is het? Of plakken het woordje achter onze visies, doelen, talenten en gaven?!

Want we ontvangen deze van onze vader, maar wat doe je er mee? Zet je ze in tot verdubbeling van zegen, ook voor een ander, neem je genoegen met het minimale of bewaar je ze liever voor jezelf?

Voor degene die mij persoonlijk kennen en weten hoe mijn hart is, weten dat ik een soms een andere aanpak nodig heb, dan een ander. Ik was het type dat als de Here iets tot mijn hart sprak, ik met een tegenargument kwam. Omdat ik voor mezelf al een heel to do lijstje had bedacht of andere plannen op de planning had staan. Ook ervoer ik sommige uitdagingen van de Here als spannend en vond ik mezelf totaal niet geschikt voor het gene wat hij in gedachten had. Gelukkig ben ik ook de bovenstaande reis in mijn hart aangegaan en stap ik uit met lef en een gehoorzaam oor. Vol nederigheid, maar met gewaagde gedachten van de Here!

Een van de voorbeelden hiervan is: Ik loop in de supermarkt en er loopt een jongen voor me die samen met iemand anders boodschappen doet. De Heere spreekt me aan en zegt: ‘’Lisa, spreek deze jongen aan en zeg dat ik hem waarlijk vrij maak.’’ Mijn antwoord hierop is: ‘’Here; Ik moet nog mijn winkelkar vullen en heb nog een to do lijst af te vinken. Here, ik kom erop terug.’’

2 winkelpadden verder kruizen onze wegen elkaar nogmaals en zodra ik de jongen zie begint de Here aan mijn hart te kloppen. En hoor ik de volgende woorden wederom: ‘’Lisa; zeg tegen deze jongen dat ik hem waarlijk vrij maak.’’ Als ik mij omdraai, zie ik dat de jongen al het volgende pad is ingelopen en druk in gesprek is met de persoon waar hij de winkel mee bezoekt. Mijn antwoord hierop; ‘’Heer, volgens mij is dit niet helemaal het moment. Mocht ik hem treffen dan ik zal ik hem aanspreken.’’

Aangekomen bij de kassa zijn er 3 kassa’s naast elkaar open en wil ik aansluiten bij kassa 4. Maar krijg ik te horen dat deze kassa is gesloten. Ondertussen zie ik de jongen niet meer, totdat ik wil aansluiten bij kassa 1. Net als ik aan wil sluiten, sluit de jongeman in kwestie voor mij aan. En wederom spreekt de Here mij enigszins streng aan; ‘’Lisa, zeg dat ik deze jongen waarlijk vrij wil maken.’’

Hij legt ondertussen de boodschappen op de band en ik schraap mijn keel. ‘’Here hier gaan we.’’ ‘’Uhhh, mag ik je zo even wat zeggen als we beide klaar zijn met het afrekenen van onze boodschappen?’’ Hij kijkt me enigszins verbaasd aan en kijkt naar de persoon die met hem mee is. Alsof hij goedkeuring nodig heeft. Tijdens het uitladen van mijn kar op de band, het inpakken in mijn tas en afrekenen gaan er 10.0000 dingen door mijn hoofd. Maar de Here herhaalt nogmaals de woorden: ‘’Ik maak jouw waarlijk vrij.’’ Nou Here hier ga ik.

Ik loop op de jongen en zijn gezelschap af en stel me eigen voor. ‘’Ik heet Lisa van Engel en ben een kind van de Here Jezus.’’ Tegenover mij staat een jonge man, vol tattoos en in de laatste mode die een rapper, zoals Boef zou promoten op Instagram. Ik probeer te bedenken hoe ik de woorden ga zeggen die de Here tegen mij heeft gesproken. Oh Here kom mijn ongeloof te hulp…… Denk ik bij mezelf.

En meteen riep de vader van het kind onder tranen: Ik geloof, Heere! Kom mijn ongeloof te hulp. (Markus 9:24 HSV)

Ik vul in en geef de olifant in de kamer maar een naam en vervolg me verhaal. ‘’Tja je zal wel denken; wat wil deze vrouw tegen me zeggen. Nou sinds het eerste moment dat ik je net voorbij zag komen, sprak de Here dat hij jou waarlijk vrij zal maken.’’

Zo het hoge woord is eruit! Voordat ik zelf nog iets kan zeggen, nog zou willen vertellen dat ik zelf 3 x aangesproken moest worden door de Here, breekt de jonge man tegenover mij en de tranen beginnen over zijn gezicht te lopen. Zonder een woord te hebben gezegd of te hebben gereageerd op mijn woorden, tilt hij zijn broekspijp omhoog en laat zijn enkelband zien die hij draagt. Ik kijk naar zijn enkelband en slik even. Niet van de enkelbank op zichzelf, maar meer van mijn eigen ongehoorzaamheid en de grootheid van de Here Jezus.

De jonge man vertelt dat hij al een aantal weken geleden de Here Jezus heeft aangenomen en uit de jeugdgevangenis komt en nu begeleid woont. In een teug vertelt hij dat hij een gemeente in Amsterdam bezoekt, hier de avonddienst niet kan bezoeken door de enkelband. Hij heeft gebeden om een bevestiging en manier om wel heen te kunnen. Ik stamel nog dat de Here Jezus hem waarlijk vrij wil maken en dat de Here hier hem bevestigd. Helemaal van propos wens ik hem veel zegen in zijn weg met de Here. Net zo snel als dit gesprek begon is het ook afgelopen.
Als ik thuiskom, mijn boodschappen uitlaat en deel aan de keukentafel besef ik pas welk tafereel er heeft plaats gevonden, hoe ik ben uitgestapt, heb bemoedigd en in mijn roeping ben gestapt met lef.

Via zijn begeleider, die ook werkzaam is voor het Leger des heils verneem ik dat zijn enkelband tijden zijn aangepast en hij de diensten kon bezoeken. En niet veel later dat de band niet meer nodig was.

Deze situatie heeft de Here gebruikt, om mij te vormen en bij te schaffen. Gehoorzaam en scherp te zijn en mijn roeping om te mogen bemoedigen te ontdekken. Zo wil Hij niet alleen mij een les leren, maar iemand tegemoetkomen in zijn gebed en hartenkreet.

Want alles wat we doen, doen we vanuit de liefde van Christus. (2 KORINTIËRS 5:14 BB)

Door dit soort situaties leert Hij ons wijze lessen en plant hij nieuwe inzichten. Dit soort lessen zijn nodig om te ontdekken wat Hij voor ons in petto heeft en dat we mogen zaaien en oogsten in onze eigen bediening, roeping en talent.

Dit kan je alleen als je reis aangaat in je eigen hart met Jezus. Je niet vasthoudt aan vaste structuren, zoals zing niet alleen je lied en je mist de oprechte aanbidding. Er een woord wordt gesproken en je ontvangt en toets niet wat er wordt gesproken. Geef je beste oor en hart, zodat je mag ontdekken wat de Here wilt spreken. Probeer te ontdekken hoe de Here je wilt vormen. Ik hoor je denken na het lezen van deze woorden; Lisa hoe weet ik dit nou? Hoe mag ik dit ontdekken en ik zie nog beren of mist op de weg?

Rome is ook niet in één dag gebouwd en hier leiden vele wegen heen. Het is elke keer een uitstap, waar je mag ontdekken en ook zeker fouten zal maken. Waar je soms een uitglijer maakt en plat op je gezicht valt, maar hoe sta je dan weer op!? Met een glimlach en wandel je verder?! Of blijf je liggen?

Terwijl ik deze woorden opschrijf, oppopt de bijbelapp op met de volgende tekst:

Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, en het dringt door tot op de scheiding van ziel en geest, van gewrichten en merg, en het oordeelt de overleggingen en gedachten van het hart. (Hebreeën 4:12 HSV)

Een jaar geleden ging ik ook onderuit, gestrekt en stond ik op. Doorgaan en overleven was de modus waar ik op stond. In een soort van legeroutfit met strepen op mijn gezicht, ging ik door. Bewapend met niet een complete wapenuitrusting, maar puur op eigen kracht. Dit was iets wat ik in mijn volwassen leven mezelf had aangeleerd om te overleven en nadat ik was gevallen weer op te staan. Iets wat de vijand wel fijn vond, want hij zag ook dat ik niet volledig vertrouwde op de Heer. Maar voor 15% op mijn eigen krachten, dus waarom zou je daar als tegenstander iets van zeggen? Mijn manier van denken hadden 2 opties; of overstromend en niet bij te houden, of leeg. Er was weinig ruimte voor nieuwe gedachten, ideeën of uitstappen met les.

Dus de Heer gaf mij een uitdaging en een droom. Een droom die ik opschreef en waar ik een bijna een jaar overdeed om te ontdekken wat Jezus mij wilde vertellen (lees hiervoor Blog: geestelijk afwachtend)
Zoals ik al eerder deelde heb ik, in zowel het zetten van nieuwe stappen, als het uitstappen in Gods plan een schop onder me kont nodig. Die uitdaging gaf Hij mij. Nadat ik eerlijk had beleid dat ik het zelf niet meer kon en mijn hele hart had uitgestoord, ontving ik in de hierop volgende weken van verschillende broers en zussen alleen een Bijbeltekst. Ze stuurde alleen de tekst of met een kort berichtje, dat zij deze tekst voor mij hadden ontvangen. Ik ontving de volgende teksten:

Vertrouw op de HEER met heel je hart,
steun niet op eigen inzicht.
Denk aan Hem bij alles wat je doet,
dan baant Hij voor jou de weg.(Spreuken 3:5-6)

Gezegend wie op de HEER vertrouwt,
wiens toeverlaat de HEER is.
Hij is als een boom geplant aan water,
zijn wortels reiken tot in de rivier.
Hij merkt de komst van de hitte niet op,
zijn bladeren blijven altijd groen.
Tijden van droogte deren hem niet,
steeds weer draagt hij vrucht.(Jeremia 17:7-8)

In mijn bangste uur vertrouw ik op U. (Psalm 56:4)

Laat mij in de morgen uw liefde horen,
in U stel ik mijn vertrouwen,
wijs mij de weg die ik gaan moet,
mijn ziel verlangt naar U. (Psalm 143:8)

Deze 4 teksten werden mijn houvast van de hierop volgende periode. Samen met Here haalde ik een flinke bezem door mijn hart, hoofd en lichaam. Hiermee creëerde ik nieuwe ruimte voor nieuwe gedachten, woorden van God en ideeën van de Heilige geest. Het woordje Lef bleef in vele situaties terugkomen. Maar wat is de definitie van lef:

De definitie van lef is: eigenschap dat je iets durft. Synoniemen: moed, durf, bravoure. Voorbeeld: het lef hebben om iets gevaarlijks te doen
• Hij is nergens bang voor, hij heeft veel lef.
• Als je het lef hebt! (Waag het niet!)

En door Jezus de ruimte te geven in je hart en hiernaar te leven. Leef je niet alleen met Hem, maar ook met lef