Als een kind die vol verwachting uitkijkt naar haar of zijn verjaardag vertrek ik met een groep op dinsdagavond richting Parijs. Met eerst een tussenstop in Katwijk en België, komen wij de volgende dag in Parijs aan. Vanhier halen wij, onze broers en zus uit Brazilië, vanaf de luchthaven op. Na te zijn gesetteld in het hotel gaan we het centrum in. Het blijft met bakken uit de hemel komen, maar dat houdt ons niet tegen. Onze blik is gericht kijken naar mogelijkheden en niet omstandigheden, we komen uit bij een metro ingang uit. Hier beginnen wij de Heer te aanbidden en het “Goede Nieuws” te delen. Het zorgt ervoor dat er persoonlijke ontmoetingen zijn met de Heer, mensen die de zegen ontvangen en een keuze maken voor een persoonlijke relatie met Jezus! 

De volgende ochtend bezoeken wij het gebied rond het Louvre, maar we worden verhinderd door de Franse politie. Maar de Heer zorgt voor nieuwe plekken om het evangelie te delen. Als wij na ons avondeten de Moulin Rouge bezoeken, spreken wij zowel Parijzenaren als toeristen. Net als de show van de Moulin Rouge is afgelopen, komen de laatste mensen naar buiten gelopen. Vanuit mijn ooghoek zie ik 2 jonge meiden hand in hand het zebrapad oversteken. In de geest zie een zwart rookgordijn van ze afkomen, net alsof ze geen schaduw bij zich dragen. Als ik dit beeld zie, begint mijn hart een sprongetje te maken en ik ervaar de liefde van Jezus voor deze meiden. Ze worden aangetrokken door de aanbidding en blijven staan. Ik grijp mijn kans en ik benader ze. Ik vraag of ze van de muziek genieten en leg kort uit waarom wij hier staan. Direct begint één van de meiden een pleidooi over de teleurstellingen vanuit “de Kerk” En ik hoor mijzelf antwoorden; ‘Ik hoor je teleurstelling maar Jezus wil een persoonlijke relatie met je hebben en jou vooral liefhebben om wie jij vanuit hart, bent.” 

Ik ervaar zo’n innerlijke rust en geduld van de Here dat elk tegenargument, beantwoord wordt met een persoonlijke touch van liefde van de Heer. Ik deel kort mijn getuigenis en waar ik vandaan kom. En met welke teleurstellingen en afwijzingen ik te maken heb gehad, maar door mijn persoonlijke relatie met Jezus dat ik hier nu op straat sta in Parijs om hen het goede nieuws te vertellen. Ik nodig ze uit om een persoonlijke keuze te maken voor die levende en liefhebbende God. Maar dit is nog even een stap te ver. Ik mag wel een zegen voor ze bidden. Ik ervaar dat de Heer mij gebruikt om hen te zegenen als een moeder en die liefde van Jezus over te dragen. Tijdens het gebed hou ik ze beide vast en voel ik de liefde bij hen beide binnenkomen in hun hart. Hierop knuffel ik ze allebei en ze vervolgen hun weg, nadat mijn man kort het evangelie met ze heeft gedeeld. 

De volgende dag bezoeken we de Arc de Triomphe en het gebied rond de Eiffeltoren. Bij de Arc de Triomphe vertellen wij waar toeristen foto’s staan te maken van werelds erfgoed, een koninklijke hemelse boodschap. Ook de Parijzenaar ontvangt dezelfde boodschap,  terwijl ze wachten voor het stoplicht. Na vele ontmoetingen, gebeden/zegeningen en aanbidding, rijden we door de avondspits naar de Sacre Coeur.  

Daar aangekomen eten wij onder de klanken van Les Champs-elysees een heerlijke maaltijd en genieten wij als groep van de fellowship met elkaar. Na dit feestmaal gaan we terug te oogst in en klinken de klanken van onze aanbidding over de trappen van de Sacre Coeur. Ik spreek verschillende mensen, geniet van de diversiteit en het geweldige uitzicht. Terwijl ik de omgeving nogmaals in mij opneem, hoor ik de klanken van een Franse rapper uit een box knallen. Naast deze box staan 3 jongens van net begin 20. Ik begroet ze en vraag waar de rapper over rapt. De jongens kunnen de vraag waarderen en één van hen begint uit te leggen dat de rapper rapt over het leven en de zin ervan. 

Het antwoord wordt een vraag voor de jongen waar Jezus hem later persoonlijk antwoord op geeft. Ik antwoord terug met de vraag die Jezus op mijn hart geeft: 

                        Wat is de zin van het leven en wie geeft het? 

Hij kijkt mij aan en begint grapjes te maken, omdat hij het antwoord eigenlijk niet weet. Ik vertel hem dat ik de zin heb mogen ontdekken 12 jaar geleden en ik deel mijn getuigenis met hem. De Heer vraagt mij tijdens het delen de focus te leggen op de teleurstellingen en het proberen op eigen kracht. De jongen wordt zichtbaar meer en meer geraakt, terwijl ik spreek tot zijn hart. Hij zet zelfs zijn speaker zachter. Als zijn vrienden vragen waarom hij dit doet. Zwaait hij met zijn hand en zet zijn vinger voor zijn mond en gebarend dat zij stil moeten zijn. Ik ervaar dat de Heer dit moment had voorbereid en er ontstaat een heilige, koninklijke omgeving. 

Tussendoor deelt hij kort dat hij een moslim is en dat hij Jezus kent als profeet. De Heer vraagt mij hier niet op te reageren en ik haal het verhaal aan uit de Koran, waar Jezus een vogeltje maakt van klei en het leven met Zijn adem inblaast. Ik vraag of Mohammed dit ook mogelijk heeft gemaakt? Hij schudt zijn hoofd en kijkt verlangend naar de woorden die ik hierop uitspreek. Ik koppel dit aan mijn eigen bekeringsmoment en de persoonlijke ontmoeting die ik met Jezus had. Ik getuig dat ik dat op dagelijkse basis nog steeds heb. De jongen kijkt mij met grote ogen aan en deze woorden komen binnen in een leeg hart die tot voor kort niet gevuld was met liefde.  

Na al deze woorden vraag ik hem of hij Jezus ook wil accepteren en een persoonlijke keuze voor Hem wil maken. Even is het stil en kijkt de jongen mij diep in de ogen aan. Ik ervaar dat de jongen niet in mijn ogen kijkt, maar door mijn ogen in die van Jezus kijkt. Na een paar seconden van stilte, te midden van alle drukte van toeristen, stelletjes die verliefd de trap aflopen en zijn vrienden die zich totaal in een andere wereld bevinden, geeft de jongen aan Jezus te willen aannemen. Samen bidden wij het zondaarsgebed en neemt hij Jezus aan als zijn Redder en Verlosser. Als hij de laatste woorden van het gebed uitspreekt en zijn ogen opent, zie ik een andere jongen voor mij staan. Één die bijna niet geloof wat hem net allemaal is overkomen, maar één die duidelijk de liefde van Jezus heeft ervaren!  

Ik bemoedig hem om zich te laten dopen en leg hem uit wat het Woord van God hierover zegt. We zoeken samen op welke kerk hij kan bezoeken. Hij is ontzettend dankbaar, maar er brandt nog 1 vraag op mijn hart. Ik vraag hem waar ik de aankomende maand voor mag bidden? Hij kijkt me aan en zegt zonder te twijfelen; “mijn moeder! Dat zijn deze zelfde liefde mag ervaren!” Ik beloof hem voor haar te bidden. We nemen afscheid van elkaar en gaan ieder ons eigen weg. 

Als we weer in ons hotel zijn, delen wij onze getuigenissen. De volgende ochtend rijden wij terug naar Nederland en ik denk terug aan het moment met Amnoer, de jongen die niet mijn ogen zag, maar de ogen van een liefhebbende vader; Jezus. 

            Deel je getuigenis, want het is van onschatbare waarde!