In de vroege ochtend starten we onze reis richting Griekenland. We reizen door een prachtig bergachtig landschap met kleine beekjes en dorpjes van 3 huisjes. Het is een genot om in dit schilderachtige landschap te zijn, helemaal omdat we weten wie de Schepper van al dit mooi is. Rond 13:30u bereiken we Thessaloniki, voor ons is het een gevoel van herkenning, aangezien mijn man en ik hier iets meer dan een jaar eerder ook stonden.

Een jaar geleden vierden wij ons negenjarig huwelijk en ervoeren wij toen sterk om deze stad te zegenen en ervoor te bidden. En de Heer plantte ook een verlangen om na het evangelie delen ook samen met de lokale kerk op straat, te dienen. Hij maakte toen de belofte dat wij met onze Braziliaanse broer, zus en onze Nederlandse broer hier God zouden groot maken. En nu een jaar later staan we hier samen met hen en is Gods belofte waarheid geworden.

Op het Aristoteles plein beginnen wij samen de Heer groot te maken. Na een korte break, voor het nuttigen van een broodje, installeren wij ons bij een naastgelegen winkelstraat. In deze straat zoeken wij een plek uit waar wij vele mensen kunnen bereiken. Terwijl wij bezig zijn met het uitpakken van de speaker en de microfoon, begint onze liefdevolle Vader tot mijn hart te spreken. Hij wijst me op een jongen van net 18, die druk bezig is op zijn telefoon. De Heer laat mij de wettenbundels van onze dochter zien, die de studie Rechten doet. Hij vraagt mij de jongen erop te wijzen dat als deze bewust een keuze maakt voor een persoonlijke relatie, dat hij boven de wet zal komen te staan. En dat de jongen in zijn bestemming zal wandelen. Ook laat Jezus een beeld van een schatkamer zien die Hij opent, door middel van een dikke deur. Hierachter staan geen schatkisten vol zilver, goud en robijnen, maar elke schatkist is gevuld met zegeningen, overvloed, kennis, liefde en overwinningen.

Ik loop richting deze jongen en nodig mijzelf uit op het bankje waar hij zit. Ik stel mezelf voor en vertel hem wat God tot mij heeft gesproken. Met ogen als schoteltjes kijkt hij mij aan en begint te stotteren. Het eerste wat hij vraagt is of Jezus dit allemaal heeft laten zien. Ik bevestig hoe God mij gebruikt en ik vertel dat ik graag uitstap als de Vader zoiets met mij deelt. Nogmaals kijkt hij mij vol ongeloof aan en komt bijna niet uit zijn woorden. Hierop vraag ik hem of hij Jezus kent en of al een persoonlijke keuze heeft gemaakt. Hij geeft aan Jezus zeker te kennen, maar nog niet zijn hart op die manier te hebben opengesteld voor Jezus. Hij twijfelt af en toe in zijn antwoorden, maar knikt uit eindelijk bevestigend als ik hem nogmaals de vraag stel of hij Jezus persoonlijk wil uitnodigen. Samen bidden wij het zondaarsgebed en stelt hij zijn hart open voor een persoonlijke ontmoeting en relatie met Jezus. Na het gebed leg ik hem uit wat stap 2 is en hoe Jezus ernaar verlangt dat wij door de doop in onze bestemming stappen. Zijn ogen staan nog steeds op standje schotel, maar wel met een grote glimlach die bijna zijn gehele gezicht bedekt. Ik deel het adres en website van een gemeente die hij zou kunnen bezoeken en wens hem Gods zegen toe. Als ik terugloop naar de groep passeert mij een Griekse priester in een lang gewaad samen met een man die duidelijk net iets te strak in zijn pak zit. Nadat ik de groep heb bereikt, ervaar ik dat ik even moet omdraaien en ik zie dat de jongeman begroet worden door de priester. Ze zijn druk in gesprek en vervolgen samen hun weg. Aan de begroeting en manier van communiceren is duidelijk te zien dat de jongen een leerling is. En als zij weglopen, draait de jongen zich nog een x om en wijst naar zijn hart en daarop naar boven. Met een vriendelijk knikje gaan wij ieder onze weg.

Onze volgende bestemming is Athene. Na een trip van ruim 5 uur komen wij bij het hotel aan. Als we de wijk inrijden ervaar ik dat er een soort zware deken over ons heen valt. Eén die je met enige moeite kan optillen en die alles donker en grauw maakt. Nadat we de auto hebben geparkeerd, lopen wij richting het hotel. Dit lijkt op het lopen langs een soort boulevard van mensen die bijna geen mens meer genoemd kunnen worden. Er brandt licht, maar is niemand thuis. Ik zie mensen een nieuwe shot nemen van hun pijp terwijl ze nog bijkomen van wat zij al eerder tot zich hebben genomen.

We checken in en besluiten wat te eten. De weg naar het restaurant is er een die mij nog lang zal bijblijven. Mensen die zo onder invloed zijn dat hun lichaam niet meer normaal functioneert en zich in rare houding begeeft. Vrouwen die zichzelf aanbieden, maar zo verdoofd zijn, door het gebruik met gaten in hun gezicht en een lichaam dat niet meer van hunzelf is. En mensen die duidelijk misbruik maken van deze groep. Een soort onveiligheid overvalt mij en die wacht op mijn tegenreactie. Ik ervaar een ontzettende drang om te bidden en Gods verlangen en liefde over deze straat/wijk uit te spreken. Tijdens onze wandeling doe ik dit ook en ik focus mij op het hart van een Vader die ik letterlijk kan horen snikken.

Als wij aankomen bij het restaurant, sluiten er 2 broers en zus aan. Samen genieten wij van deze typische Griekse maaltijd en mogen we de mensen van het restaurant bij Jezus brengen. Wij vervolgen hierna onze weg terug naar het hotel. We genieten van een heerlijke nachtrust en de volgende de ochtend van een gezamenlijk ontbijt. We gaan vervolgens richting het centrum. Midden in het centrum ontdekken wij een plein en we beginnen samen hier God groot te maken. De politie heeft duidelijk een mening over het gene wat wij doen en loopt kritisch rond. Iemand van onze groep begint te prediken en deelt vol passie het goede nieuws. De agenten zijn hier niet van gediend en geven aan dat de broer op een heilig gebouw staat en moet stoppen. Ik zorg dat de broer zich verplaatst. De plek waar hij staat is een kleine verhoging waar vele mensen koffiedrinken, spelletjes spelen of de krant lezen.

Als hierop mijn andere broer wederom met de worship begint, geeft wederom de agent aan dat wij 1 nummer mogen spelen en daarna moeten stoppen. Zo gezegd, zo gedaan. Ondertussen worden er tieners bij Jezus gebracht en zingt mijn broer persoonlijk voor een dronken dakloze man en begint hierna het evangelie met hem te delen. Direct staat de agent tegenover mij en begint te roepen dat wij het plein af moeten en niet langer met mensen mogen praten. Ik vraag hem sinds wanneer het verboden is dat wij met mensen een gesprek aangaan? In welke Griekse of Europese grondwet dit vermeld staat? En dan komt de aap uit de mouw en blijkt dat de kerk op het plein 3 klachten heeft ingediend. En in Griekenland staat de religieuze kerk boven de wet. De andere agent kijkt verschrikt naar zijn collega, aangezien het niet helemaal de bedoeling was om dit detail te delen. Ik stel hem nogmaals rustig de vraag, waar zijn verbod en vraag tot vertrek op gebaseerd is. Hierop begint de agent te schreeuwen en verheft zijn stem zodanig dat hij bijna neus aan neus met mij staat en ik alleen maar woedende ogen voor mij zie. Terwijl ik heel rustig ben en blijf, laat mijn man mij een stap opzij zetten en neemt het gesprek over. De agent blijft schreeuwen en ik hoor mijn man zeggen in het Engels; “you talk to much and you don’t listen”.

De andere agent begint zachtjes een gesprek en geeft aan te vertrekken omdat hij weet hoe zijn collega is en dat deze gehoorzaam is aan het kerkgebouw en de priester en hij geen water bij de wijn zal doen. Ik verzamel de groep en we verlaten het plein in gebed, op zoek naar een nieuwe plek. Nog geen 15 minuten later staan we op de weg die naar de plek leidt waar Paulus preekte. Tussen de kleine verkooptafels in beginnen wij de Heer groot te maken. Als gevolg hiervan geven hele schoolklassen hun leven aan Jezus.

Ook mag ik een korte ontmoeting hebben met Joas. Een aantal keer, voor onze ontmoeting, is hij overvallen en in elkaar geslagen. Hij is geadopteerd vanuit Ethiopië door Griekse ouders en woont al zijn hele leven in Athene. Door de overval is zijn vreugde geroofd en heeft hij veel moeite de Heer te zoeken. De Here Jezus zet mij in om persoonlijk tegen hem te spreken, vanuit het Vaderhart wat Hij heeft voor Joas. Voordat Joas vertelt over de overval, spreekt Jezus de volgende woorden: ‘Wat de wereld vleselijk probeerde te roven, had geen waarde voor jou. Maar wat zij geestelijk hebben aangericht, kan Ik alleen herstellen. Kies voor Mij en Ik zal je rouwkleding vervangen voor een vreugdedans.’

Hierop volgt een kort gesprek en geeft Joas zijn leven wederom aan Jezus. Met een verbaasde blik en ons getuigenis in boekvorm vervolgt hij zijn weg. Na al deze ontmoetingen gaan wij als groep samen lunchen om getuigenissen te delen. Tijdens de lunch deelt onze broer op welke plek ons hotel zich bevindt. Het staat te midden van een illegale paspoortdrukkerij, breekhuizen (plaats waar vrouwen vanuit verschillende landen hun ziel en waardigheid wordt gebroken, om vervolgens de prostitutie in te gaan) en waar mensen verblijven die illegaal Europa binnenkomen. Het is blijkbaar nodig en Gods plan dat wij in dit hotel verblijven, hier voorbede doen en het licht zijn.

Tijdens het delen van de verhalen over de wijk en wat er plaats vindt, breekt mijn hart nogmaals en kan ik mijn tranen niet bedwingen. En ervaar ik dat ik deze tranen niet voor mijzelf huil maar voor eenieder die ik gisteravond en vanochtend in de ogen hebt gekeken. Waar het licht wel brandt, maar waar niemand thuis was.

Na een geweldige middag en avond waar we vele mensen mochten ontmoeten, Jezus mochten groot maken, het gouden uur meemaakten en de plek bezochten waar Paulus predikte, gaan wij weer terug naar het hotel. De volgende ochtend bereiden wij ons voor om samen de plek te vinden waar Jezus wil dat onze outreach wordt opgenomen. Hiervoor beginnen we met gebed, focussen we op de stem van de Heer en proeven wij de stad. Als een geoliede machine komen we uit op de plek en hebben we een prachtige tijd van aanbidding. De plek waar velen mensen Jezus aannemen, waar gezaaid wordt in harten en waar wij de overwinning ervaren.