Na enige tijd van afwezigheid en stilte, wil ik je graag meenemen in reis die ik heb gemaakt. Het is niet dat ik mijn blog was vergeten, maar als de gelegenheid zich niet voordoet, is het schrijven van Zijn inzichten en woorden soms niet iets waar ik de ruimte in ervaar. De Geest leidt mij om de tijd te nemen, te gaan zitten en Hem het werk te laten doen door mijn handen.  

De afgelopen periode heeft Jezus me vooral onderwezen, stappen laten zetten waar ik alleen van kon dromen en inzichten gegeven van een totaal plaatje waar ik even een Wow moment voor nodig had. Ik schrijf deze woorden, terwijl ik terugvlieg vanuit Thessaloniki, Griekenland. Als je me op de heenreis zou vragen hoe het met me gaat en een woord van me wilt weten wat mijn gevoel zou moeten beschrijven, zou ik waarschijnlijk zeggen: druk, druk, druk. En wat zenuwachtig voor wat er in de toekomst komen gaat. Want je mag wel een hotel en een vlucht hebben geboekt, maar je weet nooit hoe je reis zal lopen. Zeker als je weet dat je man een evangelist is en je met Jezus op pad gaat.  

De afgelopen periode hebben mijn man en ik ook bergen verzet, omdat de Here ons uitdaagde en Zijn plan zichtbaar maakte. Maar overwerkt en vol onrust, dat is niet iets waar Hij voor zorgt. Doordat we zo druk, druk, druk zijn, handelen wij ook wel eens vanuit onszelf. Of zit ons hoofd vol, aangezien wij niet altijd het gehele plaatje overzien. 

Tijdens ons moment (op onze trouwdatum prikken mijn man en ik altijd een vast moment voor onszelf) besluit mijn man mij te verassen. Hij had een trip van 4 dagen naar Thessaloniki in Griekenland geregeld voor ons twee. Als je alle reisblogs moeten geloven is Thessaloniki de beste stad voor een stedentrip.  En beloven zij een heerlijke tijd onder de Griekse zon. Een tijd van lekker eten, veel zon en de Griekse gezelligheid. Niet wetende wat ik kon verwachten, stap ik op woensdagochtend om 05.58 op de trein richting Schiphol. Alles verloopt volgens plan en we komen zonder enige vertraging aan. Ook op Schiphol kunnen we overal zo doorlopen en zitten niet veel later op onze vlucht richting Griekenland. Met een kleine vertraging van 11 min door wat wind en regen. 

Binnen 2u en 45 min komen wij aan op de plaats van bestemming. En verlaten wij het vliegveld richting de taxi. Deze brengt ons richting het appartement. We komen langs vrijstaande huizen met prachtige tuinen, maar hoe dichter wij bij de stad komen hoe hoger de appartementencomplexen worden. Ook veranderen de prachtige tuinen in kleine balkonnetjes met bloemen en Griekse vlaggen. Na een rit van 48 min dwars door allerlei files, opstoppingen en rode stoplichten komen we aan bij het appartement. Op de plaatjes ziet het prachtig uit. Een ideaal beeld met alles erop en eraan. Eenmaal daar aangekomen leek het gebouw wat vervallen.De taxichauffeur vraagt vertwijfelt of wij hier echt moeten zijn, in zijn beste Engels. Tja dit is het adres. Met een kleine twijfel stappen we uit. Er schieten 1001 dingen door mijn hoofd en zie de plaatsjes van de boekingssite voorbijschieten. 

We stappen de hal binnen en een smalle oude lift brengt ons naar vierde verdieping. De lift is gifgroen en bij het instappen, slaan er eerst 2 ijzeren deuren dicht. Met een zucht zijn we boven en hebben wij kort voor vertrek een mail ontvangen met de toegangscode van het appartement. Na het invoeren van verschillende codes bij verschillende deuren, staan we in geboekte appartement. 

Binnengekomen staan we in een appartement dat er nog beter uitziet dan op de plaatjes, met een balkon die uitzicht geeft op een authentiek Grieks straatje. De huizen tegenover ons hebben houten deuren en schutters. Als ik zo op het balkon sta en alles zo in me opneem, moet ik ineens aan de woorden denken die ik al weken op de radio hoor: 

“Een sprong in het diepe is uitstappen in het onbekende. En niet een vooruit beredeneerde stap/keuze”. 

In de dagen die volgen, ontdekken wij de stad, het eten en al het moois wat Thessaloniki heeft te bieden. De boulevard is wel een van de plekken waar we steeds uitkomen en deze vanaf verschillende plekken mogen bekijken. Soms midden in de drukte, maar ook vanaf een afstandje. Met enige regelmaat lopen wij voor de restaurants langs en is er goed zichtbaar wat zij willen uitstralen. Alles met een wit tafelkleed, daar wordt de hoofdprijs of meer voor betaald. Sommige tentjes draaien harde muziek en serveren alleen cocktails. Andere hebben een rustig muziekje aan en hebben mooie grote banken. De restaurants laten zien waar ze voor staan en wat je kan verwachten als je bij hen aanschuift.  

Als mijn man en ik avonds in een prachtig restaurant zitten aan de rand van de zee en de boulevard van een afstandje bekijken, zien we in plaats van allerlei tentjes, met de ene cocktails en de andere koffie, één geheel. Een lange lijn van lichtjes en prachtige gebouwen.

Al snel hebben we het over wat er de afgelopen periode er allemaal is gebeurd. Op 17 dec 2017 werd er een profetie uitgesproken over mijn man, dat iemand in de bibliotheek een boek uit het rek haalde en deze hoog hield. Het was een boek met een rode cover. Nu ik deze profetie opschrijf hebben wij net ons boek “de genadeklap” uitgebracht. Een boek waar ik mijn mans getuigenis heb mogen opschrijven en zijn woorden heb mogen omzetten in een boek. Iets wat ik altijd voor onmogelijk heb gehouden, want mijn Dtjes en Tjes danste vroeger altijd al op papier. Hierdoor twijfelde ik altijd of het wel goed genoeg was, maar Jezus liet zien dat, als Hij er een plan mee heeft, dan is dat het beste.  

‭Hij zei tegen allen: Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis dagelijks opnemen en Mij volgen. (Lukas‬ ‭9:23‬ ‭HSV‬‬) 

Door elke keer te vertrouwen en met Hem uit te stappen is ons leven ontzettend veranderd. Het was iets wat we niet van tevoren wisten of enigszins konden bedenken wat God in petto zou hebben. Afgelopen januari 2023 zei mijn man zijn baan op en begon hij als een werknemer van de baas met de big G.(God) Hierdoor veranderende er het een ander thuis. Ineens ging mijn man voor langere periode op reis en was geregeld weg van huis. Had hij geen vaste werktijden en veranderde onze momenten, ritme en ons communicatiemomenten en tijd samen. In afgelopen periode leerden we anders te communiceren met Onze Vader en met elkaar. We moesten leren om op een andere manier te vertrouwen, te strijden en uit te stappen. En tja het was niet iets wat je zo even doet, maar waar tijd overeen heen gaat. Waar je valt en opstaat en waar de Heere je door kleine dingen zijn doel bekend maakt. Het geeft je nieuwe uitdagingen samen en zorgt ervoor dat je de Heer nog meer moet vertrouwen als je uitstapt. Door Jezus te verwachten, verwacht je het onverwachte.  

Wij weten dat de Here wel te vertrouwen is. Hij zal u sterk maken en u tegen de aanvallen van de duivel beschermen. (2 Thessalonicenzen‬ ‭3:3‬ ‭HTB‬) 

Het zorgt ervoor dat mijn man en ik het afgelopen jaar op plekken kwamen, waar de Here de deur openende waar wij zelf nooit aan hadden gedacht. We gingen heel Nederland door om te getuigen van Jezus. Clement ging verschillende keren op missie naar het buitenland, doopte mensen in een gevangenis in Curaçao, maar ook in een fontein in Rotterdam. We gaven samen workshops over evangelisatie, gingen samen met gemeentes de straat op en mochten mensen zegenen met de woorden van de Here. Er is te veel om op te noemen, wat er dit jaar allemaal is gebeurd. Maar ik kan je wel meegeven dat het een jaar was, waar Jezus deuren opende naar zegeningen en deuren sloot van het verleden. Door het ritme van Jezus op de voet te volgen en scherp te zijn op de details, waar Hij in voorziet, zal je het volgende ontdekken. Zijn ritme volgen: ”wie achter mij wil komen, moet zichzelf verloochen, zijn kruis op nemen en mij volgen”. 

Als toetje wil ik graag nog een getuigenis met je delen, van onze reis naar Thessaloniki. Het is de tweede ochtend en na een uitgebreide naar een leuk ontbijt tentje gaan we op pad. Deze blijkt niet meer te bestaan, hierdoor ontstaat er wat strijd. Het regent en de tegels op straat zijn spekglad. Er is niet veel open, door dat het een Griekse feestdag is. Moeten we bellen of gaan we verder opzoek. Ik loop niet veel verderop een tentje binnen en wil gewoon een kop koffie en een broodje. Aangezien ik niet in de rust zoek, maar uitgaat van mijn eigen behoefte sta ik een tentje met een dame die er duidelijk geen zin in heeft. Ik heb mijn bestelling nog geen eens uitgesproken en geef aan ook een broodje te willen, maar ze roept al 4.80 en tikt met haar vinger op de pin. Dit voelt niet goed en ik kijk mijn man aan en we vertrekken. Verder op zoek besluiten we te bidden en ons te laten leiden door Jezus, waar we gaan ontbijten. Nadat we de straat uitlopen, lopen we tegen een tentje aan. Het lijkt wel midden in deze regenbui alsof het tentje extra oplicht. Binnen gekomen krijgen we een warm welkom en kunnen wij rustig onze bestelling plaatsen. En zitten 10 min later aan een heerlijke cappuccino en een vers broodje. Tijdens het bestellen begint de Here te spreken en krijg ik een woord van kennis voor de dame achter de balie. Als ik mijn man en ik tegenover elkaar zitten aan het ontbijt en elkaar aankijken, spreken we beide hetzelfde uit. De Heer wil deze dame zegenen, zowel fysiek, als met een gebed. We spreken beide uit wat we ervaren en Jezus is duidelijk wat Hij wil zeggen.  

Als zij onze broodjes komt brengen, spreek ik haar aan en vraag of zij Jezus kent. Ze kijkt me met grote ogen aan en vertelt haar geschiedenis. De Here gebruikt mij om haar uit te nodigen voor een persoonlijke ontmoeting. We mogen voor haar bidden en ontvangen woorden van kennis die wij over haar uitspreken. Ook zegenen we haar met een bedrag, zodat zij een bijbel kan aanschaffen. Ze is totaal overrompeld en weet even niet wat ze moet zeggen. Ze neemt de zegening aan en we wisselen telefoonnummers. Na het eten van ons ontbijt gaan we weer verder op pad. De volgende dag komen we haar nog een x tegen en begint ze direct te stralen.  

Als wij op zaterdag Thessaloniki verlaten, dank ik de Heer op de trap van het vliegtuig voor alle ontmoetingen, woorden en de tijd die wij samen mochten doorbrengen. Een week nadat we terug zijn ontvang ik een appje met een foto van bijbel en een bedankje voor de woorden die wij spraken.  

Dus waar je ook bent, vraag de Here dat hij door je heen mag spreken en je bemoediging en een zegening voor een ander mag zijn. Want de Here heeft altijd een oog voor degene die Hem nodig hebben. Hij heeft een plan voor hun leven en hoe tof is als je daar het eerste zaadje voor mag planten.